Acı çekmeden “Koşulsuz Sevgiye” ulaşılamıyor. Acının yoğunluğunu yaşamak bir tarafa, onunla yüzleşmeden şefkatin ve merhametin gerçek niteliğini de özünden kavrayamıyoruz.
Bu yolculuk, maalesef ki şiddetli ve sürekli bir acı halinde tetiklenir. Yoğunluğun miktarı kişiyi ne kadar çaresiz ve yardımsız bırakırsa, ardına sığındığı Ego da aynı oranda çözülmeye başlar. Bu noktada kişi dünyevi her alandan çıkarak daha yüksek bir gücün teslimiyet alanına girer. Koşulsuz sevginin kaynağına, onu en aciz halinde seven, kucaklayan, yargılamayan bir işleyişin kollarına bırakır kendini. Egonun ezilmesi ile gelen teslimiyet, kişiye duyduğu acının sadece kendisine özel olmadığının idrakını da verir. Nihayetinde kendinin herkesleştiği ve aslında hiçbir şey olmadığı anlayışı ile her canlı ile empatik bir şekilde bütünleşir.
Asıl “engel” egomuzdur. Kaderimiz müsaade ettiği ölçüde onu çözümleyecek de güçteyizdir. Hepimize ilahi parçamızı keşfetmiş engelsiz bir yaşam dilerim.
Sevgilerimle,
3.12.2020 11.05
Rezervasyon almak için buraya tıklayınız.
Thanks for your blog, nice to read. Do not stop.
Dear Friend, I do thank you for your nice comments. I’m running 🙂